invisitatus

in-vīsĭtātus, a, um, adj., not seen.

I.

Unseen, invisible:

sidera,

Vitr. 9, 1, 4:

(potestatum) forma invisitata, vis cognita,

App. Flor. p. 348, 16. —

II.

Not visited:

nulla civitas,

Quint. Decl. 12, 18. —

III.

Unseen, unknown:

quae est enim forma tam invisitata, tum nulla, quam non sibi ipse fingere animus possit?

Cic. Div. 2, 67, 138 B. and K.:

acies inaudita ante id tempus invisitataque,

Liv. 4, 33, 1; Gell. 5, 14, 7.—

B.

Transf., uncommon, new, strange: pro di inmortales! speciem humanam invisitatam, egregiam, indignam clade, Att. ap. Non. 225, 32 (Trag. Fragm. v. 340 Rib.):

formas hominum invisitatas cernere,

Liv. 5, 35, 4:

simulacra,

Curt. 5, 5, 7:

avis invisitata specie,

Tac. H. 2, 50.